Iedereen heeft een genotzuchtig hart en droomt ervan de wereld rond te dwalen.
Op de uitgestrekte vlakten galoppeerde een knappe fiets of motorfiets over de rechte weg, een eenzame rug achterlatend. Alles drijft weg op de snelweg, dit soort plot is diep in mijn gedachten gegrift en blijft hangen.
Vele jaren geleden kwam mijn vader naar Los Angeles. Terwijl ik met mijn vader aan het kletsen was, wilde ik met mijn vader door de Rocky Mountains rijden. Vanwege werkredenen en mijn vader is ver weg in Hong Kong, was er geen tijd om dit voor elkaar te krijgen. Toen het vliegtuig van mijn vader in augustus 2016 landde op de luchthaven van Los Angeles, wist ik dat alles in mijn gedachten werkelijkheid zou worden! Misschien is dit de laatste kans!
Ik weet dat naarmate mijn vader ouder en ouder wordt, de kans kleiner wordt dat hij bij hem blijft. Die reis naar de Rocky Mountains is misschien wel de laatste keer dat ik zo lang bij hem ben; en deze heb ik allemaal gekregen door te fietsen, en ik zal voor altijd zo blijven rijden!
Vaak veranderen mensen onderweg langzaam.
De eerste stop van onze rit was Vancouver, en we trekken helemaal alleen 900 kilometer lang naar Jasper National Park. Beginnend vanuit het kamp in Jasper National Park fietsten we door Pyramid Mountain, Patricia Lake, staken de Icefields Parkway over en daagden verschillende niveaus van routes in Banff National Park uit.Samen ontmoette ik veel jonge mensen die fietsten en motorfietsen reden. Ze dwaalden naar buiten, van stadsbedienden tot magere jonge mensen op het platteland, met een kleine hoeveelheid geld en bagage, en het duurde meer dan een maand om de Rocky Mountains te omsingelen. Soms kunnen ze zichzelf een aantal dagen niet wassen. Ze zijn zo moe van het rijden dat hun taille en benen pijn doen. Ze moeten blijven rijden. Waarom behandelen ze dergelijk bitter gedrag als genot?
Later kende ik steeds meer van dit soort mensen. Pas toen begreep ik dat iedereen, als hij jong is, een waanzin moet hebben, niet om anderen moet geven, alleen maar op zoek moet gaan naar zijn eigen rebellie, dit is een stap in de richting van zelfvorming. Het is ook een belangrijk proces van ronddwalen in de natuur, moed en enthousiasme voor het leven cultiveren en de wijsheid van het leven begrijpen. Ik moet toegeven dat als ik 2 maanden niet had rondgezworven, ik zo'n groep mensen niet zou begrijpen.
"Je hebt tijd om te doen wat je leuk vindt, je mag trots zijn."
"Ik heb er nooit aan gedacht om iemand anders te zijn, ik ben gewoon mezelf."
Ik hou van mountainbiken vanuit het diepst van mijn hart! Tijdens de reis naar de Rocky Mountains ontmoette ik een groep gelijkgestemde ruiters en ontdekte ik de waarde van zelfbestaan. Tijdens deze rit hadden mijn vader en ik verschillende problemen met onze mountainbikes. De lage snelheid maakte het voor mij moeilijk om de passie voor het sprinten te vinden, de kapotte remmen deden me bijna vallen en de vastgelopen ketting zorgde ervoor dat ik crashte. Gelukkig kan met hulp van vriendelijke en enthousiaste Canadezen uit de omgeving de hele rit vlot worden afgelegd.
Na mijn terugkeer in de Verenigde Staten heb ik over een vraag nagedacht: is het zo moeilijk om een groene mountainbike te vinden met een lange batterijduur, een mooi ontwerp, hoge kwaliteit, een betaalbare prijs en gratis overstappen?
Doe het gewoon. Dus nam ik contact op met mijn vrienden en samen richtte ik het merk VIVI elektrische fietsen op.
De oprichting van VIVI verliep niet soepel. Gelukkig hebben we alle ontberingen doorstaan.Het heeft zich geleidelijk ontwikkeld tot een leider op het gebied van elektrische mountainbikes en een beoefenaar van een koolstofarm leven.
